Ervaring moeder van Ogulcan (5)
Structuur bieden en rust
Moeder van Ogulcan: “Ik had een zware zwangerschap en bevalling van Ogulcan. Door suikerziekte was hij groot en bij de geboorte heeft hij zijn arm beschadigd. Ik kreeg na de bevalling een depressie en kon niet voor hem zorgen. Ik ben gescheiden en Ogulcan is bij mijn zus gaan wonen. Toen het met mij beter ging en hij naar school moest, wilde ik dat hij weer bij mij kwam wonen. Hij zag mijn zus als zijn moeder en hij had moeite met deze overgang. Gelukkig kwamen wij in contact met ‘t Kabouterhuis.”
Video Home Training
“We werden thuis begeleid door een gezinsbegeleider. Ik was erg onzeker of ik de opvoeding van Ogulcan wel aan zou kunnen. Voor Ogulcan was dit verwarrend. Waar woon ik en bij wie hoor ik nu? Bij mijn moeder of haar zus? Dit maakte hem angstig en hij ging zich moeilijk gedragen. Ogulcan liep achter in zijn ontwikkeling, had moeite met afscheid nemen, wilde niet eten, zich niet aankleden en sloot zichzelf op als hij naar school moest. Samen met mijn zus en ’t Kabouterhuis hebben we een plan gemaakt om Ogulcan weer thuis te laten wonen. Door Video Home Training werd duidelijk waar mijn kracht lag, maar ook dat ik meer de leiding moest nemen en structuur moest bieden. Door zijn verleden heeft hij altijd veel aandacht gekregen en vaak ook zijn zin. Ik vond dit zwaar en moeilijk maar de gezinsbegeleider heeft mij gestimuleerd door te zetten.”
Goed contact
“Ogulcan wordt nog steeds begeleid maar het gaat beter op school en thuis. Hij accepteert dat hij niet de baas is in huis. De situatie thuis is een stuk rustiger. Hij woont weer bij mij en we hebben een goed contact met elkaar.”
